Godine 1978. mala grupa posvećenih, odlučnih i pobožnih ljudi rešila je da osnuje misiju Srpske Pravoslavne Crkve u Južnoj Floridi.

Posle dodeljenog blagoslova i dozvole tadašnjeg Episkopa, Njegovog Preosveštenstva + Kristofora, formirana je misija i izabran je prvi Odbor Poverenika: Majkl J. Marinčić, predsednik; Branislav Kvajić, kopredsedavajući; Rudi Matijević, blagajnik; Olga Matijević, sekretar; Članovi: Petar Knežević, Andrej Kosović, Stanimir (Stenli) Stojković i Dženet Meštrović.

Posle dodeljenog blagoslova i dozvole tadašnjeg Episkopa, Njegovog Preosveštenstva + Kristofora, formirana je misija i izabran je prvi Odbor Poverenika: Majkl J. Marinčić, predsednik; Branislav Kvajić, kopredsedavajući; Rudi Matijević, blagajnik; Olga Matijević, sekretar; Članovi: Petar Knežević, Andrej Kosović, Stanimir (Stenli) Stojković i Dženet Meštrović.

Za sledećeg paroha-misionara (1981-84) je postavljen sveštenik, Prota Nikola Sekulić. U to vreme predsednik CO je bio Petar Knežević, a posle njega: Vaso Marinković, Živomir Obradović, Sem Janković, Tomo Bjelajac i Mirko Stanimirović. U to vreme blagoslovom Njegovog Preosveštenstva Episkopa Hristofora, naša crkva od Misije postaje parohija Sveti Simeon Mirotočivi.

Mladi sveštenik Petar Petrović došao je na parohiju Sv.Simeon, 1984. godine iz Srbije i živeo sa svojom porodicom u kući koja je služila kao crkva, kao sala i stan za sveštenika. Ostao je na parohiji do 1991. godine kada je otišao u Elizabet, Nju Džerzi.

Onda je 1.Avgusta 1991. god. otac Stokan Ćirković (1991-99) došao u parohiju i proveo je narednih osam godina kao parohijski sveštenik.

Branko Franović je 1995. izabran za predsednika crkvenog odbora. Shvativši da je objekat koji su do tada koristili, mali, odlučeno je da se kupi susedna parcela za izgradnju višenamenske zgrade koja će zadovoljiti verske i socijalne potrebe u rastućoj srpskoj zajednici Južne Floride. Novo kupljeno zemljište je očišćeno, izdignuto i ispunjeno sa 360 kamiona rečnog kamena i pripremljeno za izgradnju nove višenamenske zgrade. Takođe, tokom Franovićevog predsedavanja održana su dva velika i nezaboravna događaja održana u cilju finansiranja izgradnje nove zgrade: „Drugi golf turnir“ Srpske nacionalne federacije i „Prve srpske lopte“ održane u restoranu Rasti Pelikan, pod pokroviteljstvom crkve Sv. Simeona.

Godine 1999., nakon što je otac Stokan iznenada odlučio da se vrati u Otadžbinu, episkop Mitrofan na parohiju privremeno postavlja penzionisanog mitronosnog Protojereja-stavrofora Hadži-Aleksandra Radenkovića. Prota Svetozar Veselinović postao je sveštenik Sv. Simeona 1999. godine, gde ostaje do svog upokojenja 2015. godine.

Tih godina, kada je Ratko Kravljanac izabran za predsednika Crkvenog odbora, pod njegovim predsednikovanjem počela je izgradnja višenamenske (crkvene) zgrade, i u naredne četiri godine završena je školjka zgrade. U gotovoj hali, koja je dizajnirana da ima moderno opremljenu kuhinju, male pomoćne prostorije za potrebe sale, izgrađen je stan u kojem sveštenik živi sa svojom porodicom, kao i velika bina – koja je služila kao oltar.

U 2013. godini započeta je izgradnja novoga hrama na istom imanju odmah pored postojeće zgrade. Sa velikim naporima parohijana i velikom fizičkom i finansijskom pomoći počela je izgradnja crkve. Pošto su parohijani odlučili da ne uzimaju zajam, zgrada crkve je građena polako, ali je zato bez ikakvog duga.

U septembru 2015. godine, Prota Svetozar se upokojio, a zatim je parohija ostala bez stalnog sveštenika uz opsluživanje penzionisanog Prote Lazara Kostura i o.Todora Dmitrova, do Avgusta 2016. godine, kada je Protojerej-Stavrofor Milan Krstić došao iz Alikvipe u Pensilvaniji za paroha crkve Sv. Simeon u Majamiju. Sagledavši tok gradnje, otac Milan predlaže da se neki detalji na Oltaru i ostalom delu hrama preprave. Završavaju se podovi i zidovi hrama, uključujući klimu i struju. U međuvremenu otac Milan je pripremio dizajn za mermerni pod i naručio dva medaljona sa dizajnom vizantijskog orla, jedan za soleu, ispred oltara, a drugi je postavljen ispod kupole. Rade Penjević, koji se posvetio izgradnji crkve, provodi ogromno vreme sa radnicima, a gde se ukaže potreba za brzu finansijsku podršku, on velikodušno daje.

Kolo Srpskih Sestara naručuje vrata iz Hondurasa od mahagonija za crkvu i ona se po isporuci ugrađuju. Sveštenik je sakupio više ponuda za duborez i ikonopisanje, i na osnovu sagledanih ponuda Crkveni odbor odlučuje da Dragan Petrović iz Beograda uradi sav duborez, a ikone da uradi Zograf Mile Todorović iz Jagodine. Tada se naručuju mesingana svetla i polijelej iz Grčke, te zahvaljujući velikodušnim darodavcima ove stvari se kupuju bez ikakvog zaduženja. Izgradnja crkve se završava, a Njegovo Preosveštenstvo episkop Irinej vrši malo osvećenje, kako bi se Služba Božija  mogla održati unutar crkve o crkvenoj slavi 2018.

Nedeljna škola se organizuje, učionice se obnavljaju i uz pomoć nastavnica, održava se svake nedelje. Svake godine, uz pomoć crkvenog odbora i volontera, održava se vrlo upsešan za naše uslove srpski festival. Folklorna Grupa Balkan brine da kvalitetnim programom posetiocima pruži ugodan dan.

Primećuje se sve veća poseta i učešće u crkvenim Bogosluženjima. Mladi ljudi koji su noviji u Crkvi uvek su spremni da dođu i pomognu, na isti način kao što su i oni koji su tu bili aktivni od samih početaka.

Zaista smo blagosloveni velikom grupom velikodušnih, požrtvovanih i vrednih ljudi.